Matmangel/Kultur

Matmangel?

Er det eigentleg for lite mat til alle menneskjer i verda?
Nei! Det er mat til alle som orkar å gjera noko for å skaffe seg mat.
Spør du afrikanaren om kva han sjøl har gjort for å kome seg ut av uføret, skjønar du snart at det har han ikkje...

Mediamat

God idé det! Å lage eit fjernsynsprogram om kva vi brukar å ete på bestemte dagar. Finn du berømte personar som vil svare på spørmåla er du sikra at folket set seg godt til rett framfor fjernsynsappratet, gjerne med litt god mat og drikke til, og fylgjer interessert med.
Kva er det ein, som nok må seiast å vera plassert nokre trinn over deg på ramgstigen, fyller skrotten sin med på nokre utvalde dagar i året?
Klarer mediakanalen i tillegg å skaffe nokre musikarar med kjende fjes til å spela litt musikk som alle likar, er denne programoppskrifta ein garantert suksess.
Kanskje nok til eit program som varer i to heile timar kvelden før den store matdagen.

Vitjar du ein person som bur åleine, kan han/ho óg gjerne bruke vel ein halvtime på å fortelje om vanane sine, om når dei gjer kva på dagen og både når og kva dei ét.
Det er neppe noko å sende på fjernsynet (enno), men kan vel vera ei forklaring på kvifor "kvaétdu"-program er så populære.
Når ein ikkje får sjansen til å fortelje om seg sjøl, er det vel ei god trøyst å høyre at andre gjer det. Frå slike program kan du gjerne óg få nokre gode idéar om korleis du sjøl kan raffinere matvanane dine og ha meir å fortelje neste gong nokon må høyre på deg.

Dette har ikkje noko med moral å gjera. Og slett ikkje med ideologi!
Aller minst med mat/ingrediens-snobberi!

Kultur er det!

Dei hundre blomar blømer!

Etter den delvise opphevinga av ARK (Arbeidarpartiets Riks Kringkasting) og mediafrisleppet, har det eine framsteget avløyst det andre.

No er det for eksempel endeleg mogeleg å oppleve skikkeleg god underhaldning (som kan likne litt på bygderevyhumor) utan å forlate godstolen.

Som kjent er eit fjernsynsprogram vellukka berre om det har mange sjåarar. Er sjåartala gode, vil óg einkvan finne det lønsamt å selje reklame før/etter/under programmet. Dermed har vi det vi kallar ein god sirkel.

Her er ei oppskrift på ei vellukka (halv)-komedie i juletida:
eit sikringsskåp som fresar og gneistrar,
ein mann med stor mage som er interessert i ei rik overoppstasa blondine,
(óg omvendt: den blonde kan vera interessert i magemannen),
ein parykk som stendig dett av,
juletreljos som er vanskeleg å få til å lyse,
nissen som kjem for seint,
maten som ikkje ser ut til å bli servert
og eit landskjend orkester (for eksempel Vazelina bilopphøggers)?

Plasserer du i tillegg handlinga så langt ut på landsbygda som mogeleg (Toten til dømes) skulle suksessen vore sikra.
Ja, i tilleg må sjølvsagt alle landsens folk vera så godt som evneveik.

Slikt klarer TV2 stendig å lage, og vanlege folk kan more seg utan å bli pådytta alt dette ibsenske høgtravande "sossepratet".

Den norske kulturrevolusjonen ser ut til å vera fullførd.

PS:
Er ein for fintfølande til å tole å sjå litt reklame, er det berre å svitsje eller slå av (om ein er rask nok).
Og vil ein oppleve såkalla "høgverdig" kultur,
kan ei kjøpe seg bilett til ein opera ,eit teateret, ein symfonikonsert, ein jazzkonsert, ...

Aldri har det vore lettare å velje for Ola og Kari.

Det største spørsmålet er kanskje:
Kvifor tok det så lang tid å gjennomføre denne kulturrevolusjonen her i nisselueland når vi heilt sidan tidleg på 60-talet var kjende med kor godt føredøme USA var?
(Samstundes har vi frå fjernynets barndom vore plaga med fjernsynsteater, Skipper Worse, "Den fjerde nattevakt" osv)