Ambivalens

Hei igjen kjære lesar..
Eg trur neppe nokon har lese noko av dette og dermed vert det mest som å prate med seg sjøl. Og den som trur ein får dei svara ein vil om ein gjer det, tek feil. Eller som Tore skreiv på russekortet sitt: Før var eg sterkt i tvil om det meste, men no er eg ikkje sikker på det lenger. (Kanskje ikkje ordrett slik, men..)
For eksempel: Burde vi Noreg ikkje snart sjå til å bli med i EU, slik at Støre og andre med internasjonalt kaliber får oppgåver som passer dei. Synd å stoppe opp i utviklinga som ein utanriksminister for eit lite land som dei fleste i verda ikkje veit eksisterer ein gong. Og mannen er vel både flink og intelligent, mest som ein yngre Willoch. Og begge ville gjerne at vi skulle høyrd nærare til den europeiske familien. For europearane står oss da mykje nærare enn all verdas rare folkeslag som finst i for eksempel SN. Dermed skulle det vera klart at samarbeidet her skulle vore lettare å få til enn i SN. Om vi var samla i EU var vi på god veg til å eliminere kampen mellom nasjonane; i alle fall i Europa. Og det var vel her verdskrigane hadde sitt utspring? Så for freden si skuld og for Støre si skuld er det ikkje tvil om at vi snarare enn svint må med i denne samskipnaden. Til dei som meiner at dette berre kan vera eit steg mot sterkare blokker som står steilt mot kvarandre, kan ein vel berre riste på haudet. Er i kkje europearane såpass siviliserte at dei både klarer å ta knekken på muslimane og sørger for at det vert nok både mat og drikke til negrane i Afrika? Skal dei i Afrika på nokon måte få det betre, må det eit sterkt Europa til!